Zaloguj się
Nie pamiętasz hasła? Zarejestruj się
PROPOLIS W LECZENIU SCHORZEŃ
PROPOLIS W LECZENIU SCHORZEŃ

Propolis w postaci etanolowego ekstraktu (EEP) stosowany jest zarówno w warunkach domowych, jak i w terapii szpitalnej w wielu schorzeniach skóry i błon śluzowych, trudnych niekiedy do wyleczenia za pomocą dostępnych środków farmakologicznych.

Wieloletnie doświadczenia wskazują że propolis może być stosowany samodzielnie, jak również wspomagająco, w leczeniu wielu poważnych schorzeń proktologicznych oraz ginekologicznych i położniczych. Z tego względu ważna wydaje się opinia naukowców i lekarzy praktyków na temat właściwości biologicznych oraz skuteczności leczenia za pomocą propolisu wymienionych schorzeń. Istotna jest także ocena działania toksycznego oraz możliwości wywoływania uczuleń po zastosowaniu miejscowym tego produktu.

Działanie biologiczne i lecznicze

Do najważniejszych właściwości propolisu stosowanego miejscowo w schorzeniach proktologicznych, ginekologicznych i położniczych należy zaliczyć jego działanie przeciwdrobnoustrojowe, przeciwzapalne, odnawiające tkanki, miejscowo znieczulające i rozkurczające mięśnie macicy.

Działanie przeciwdrobnoustrojowe

Na podstawie licznych publikacji można przyjąć, że:

  • propolis w stężeniu 3% (w przeliczeniu na etanolowy ekstrakt - EEP), niszczy wszystkie drobnoustroje, wywołujące zakażenie błon śluzowych i innych tkanek odbytu, a także błon śluzowych pochwy, szyjki macicy, w tym chorobotwórcze bakterie tlenowe i beztlenowe, grzyby drożdżoidalne oraz pierwotniaki.
  • Bakterie tlenowe charakteryzują się zróżnicowaną wrażliwością na działanie propolisu. Bakterie Gram-dodatnie są z reguły bardziej wrażliwe od bakterii Gram-ujemnych. Niemniej wzrost wszystkich bakterii tlenowych, w tym ropotwórczych z rodzaju Staphylococcus, Streptococcus i Pseudomonas hamowany jest przez propolis w granicach stężeń 0,5-10 mg/ml.

Badania szpitalne

Schorzenia proktologiczne. Badania przeprowadzone przez lekarzy rosyjskich wskazują że czopki z EEP nadają się zarówno w lżejszych postaciach schorzeń, jak i po operacjach chirurgicznych. Dla przykładu, u wszystkich 38 chorych, cierpiących z powodu guzków krwawniczych (hemoroidów) i szczelin odbytu, które leczono czopkami zawierającymi 10% propolisu, po 2-3 dniach stwierdzano ustępowanie bólu i zmniejszanie stanu zapalnego, a po 2-3 tygodniach całkowite wyleczenie.

Dobre efekty lecznicze otrzymano także po zastosowaniu czopków z dodatkiem 10% propolisu u 150 chorych operowanych z powodu guzków krwawniczych, szczelin odbytu, przetok jelita prostego i niewydolności zwieracza odbytu. We wszystkich przypadkach rany goiły się w ciągu 8-10 dni. Stwierdzono, że proces epitelializacji i powstawania ziarniny w ranach pooperacyjnych był szybszy o około 7-10 dni w porównaniu do tradycyjnego sposobu leczenia, a także w dużym stopniu eliminował wtórne zakażenia ran drobnoustrojami ropotwórczymi.

Bakterie beztlenowe odznaczają się większą wrażliwością na ten produkt. Do zahamowania ich rozwoju, w tym laseczek beztlenowych z rodzaju Clostridium, wystarczają stężenia propolisu w granicach 0,06-3 mg/ml. Podobną do bakterii wrażliwość na propolis wykazują grzyby drożdżoidalne z rodzajów Candida i Torulopsis. Ich wzrost hamowany jest przez omawiany produkt w granicach 0,1-10 mg/ml. Do cennych właściwości propolisu należy działanie na pierwotniaki Trichomonas vaginalis wywołujące zakażenia błon śluzowych pochwy i szyjki macicy. Do zahamowania ich rozwoju wystarczały stężenia propolisu niższe od 0,1 mg/ml, jednak w pełni skuteczny efekt zniszczenia tych drobnoustrojów zapewniają dopiero stężenia w granicach 3-9 mg/ml.

Z powyższych danych wynika zatem, że w obecności 3-5% preparatów propolisowych (30-50 mg EEP w 1 g preparatu) powinny zginąć nawet najbardziej oporne drobnoustroje chorobotwórcze, uczestniczące w zakażeniach proktologicznych, ginekologicznych i położniczych.

Działanie przeciwzapalne

Badania przeprowadzone przez polskich badaczy wykazały, że propolis stosowany miejscowo wywierał silne działanie przeciwzapalne. Zmniejszał on obrzęk karageninowy łapy szczura średnio o 30% już w dawce 5 mg/100 g ciężaru ciała zwierzęcia. Działanie to było silniejsze od indometacyny. Równie silny efekt przeciwzapalny propolisu stwierdzono na podstawie zmniejszania obrzęku ucha myszy, wywołanego za pomocą oleju krotonowego. Działanie to również było silniejsze od indometacyny, a także wyciągu z koszyczków rumianku.

Działanie odnawiające tkanki

Propolis wpływa korzystnie na proces gojenia się ubytków skóry u myszy, świnek morskich i psów. Objawia się to wyraźnym stymulowaniem aktywności mitotycznej komórek tkanki łącznej oraz wzmożeniem procesu odnowy tkanki łącznej włóknistej. Wynikiem działania propolisu jest znaczne przyspieszenie ziarninowania, wypełnienie i zamknięcie rany oraz powstawanie blizny w miejscu uszkodzenia. Propolis przeciwdziałał także miejscowemu rozprzestrzenianiu się zakażeń ropnych, wywołanych śródskórnym podaniem bakterii chorobotwórczych, takich jak Staphylococcus aureus i Pseudomonas aeruginosa.

Zmniejszał on mianowicie odczyn zapalny okolicy ropnia, zapobiegał tworzeniu się przetok i nacieków ropnych, stymulował powstawanie blizny i znacznie skracał czas trwania zakażenia. Na podstawie wyżej przytoczonych danych można wnioskować, ze czopki doodbytnicze i gałki dopochwowe z zawartością 3-5% EEP będą pomocne w leczeniu stanów zapalnych i trudno gojących się ran, w tym zakażonych drobnoustrojami, błon śluzowych i innych tkanek odbytu, a także w obrębie błon śluzowych pochwy i szyjki macicy.

Działanie miejscowo znieczulające

Propolis odznacza się stosunkowo silnym działaniem znieczulającym. Wykazano, że znieczulenie oka królika i grzbietu świnki morskiej za pomocą 4% etanolowego roztworu EEP było dłuższe i głębsze w porównaniu do standardowych środków miejscowo znieczulających, takich jak 10% wodny roztwór kokainy i 2% wodny roztwór ksylokainy. Klinicyści rosyjscy stwierdzili, że znieczulenie rdzenia kręgowego żaby pod wpływem 5% wodnego roztworu ksylokainy było szybsze i silniejsze w porównaniu do 30% etanolowego wyciągu z propolisu, jednak w końcowym efekcie miejscowo znieczulające działanie propolisu było głębsze i dłuższe od ksylokainy. Silne działanie miejscowo znieczulające potwierdzają także badacze niemieccy. Działanie to przypisują oni głównie pinocembrynie i kwasowi kawowemu.

Działanie rozkurczające mięśnie macicy

Badacze chińscy stwierdzili, że wyciąg etanolowy z propolisu już w stężeniu 67 fig/ml całkowicie rozkurczał mięśnie gładkie macicy szczura. Jest to zjawisko korzystne w leczeniu stanów zapalnych i nadżerek tego narządu. Na podstawie opisanych wyników badań można stwierdzić, że czopki z propolisem w schorzeniach proktologicznych wyraźnie skracają proces gojenia się ran na drodze odnowy tkanek i wzmagają mechanizmy obronne organizmu człowieka. Potwierdzeniem korzystnego działania czopków z propolisu w leczeniu guzków krwawniczych są badania lekarzy chińskich. Czopki z propolisem powodowały ustępowanie bólu, zmniejszały obrzęk, a także zapobiegały krwawieniom i nawrotom tego schorzenia.

Schorzenia ginekologiczne i położnicze

Liczne badania szpitalne prowadzone w kraju, jak i za granicą wskazują na wysoką efektywność leczniczą preparatów z propolisem, stosowanych w przypadku stanów zapalnych pochwy (blisko 90% wyleczonych przypadków) oraz na dobre efekty w przypadku stanów zapalnych i nadżerek szyjki macicy (około 40% wyleczonych przypadków). Poza tym stwierdzono, że gałki dopochwowe z propolisu usuwają zmiany zanikowe śluzówki i szyjki macicy będące wynikiem atrofii narządu płciowego. Wykazano, że propolis w postaci gałek dopochwowych działał skutecznie w rzęsistkowym zapaleniu pochwy i szyjki macicy.

Dobre efekty otrzymano także po zastosowaniu gałek dopochwowych i innych prepaŹratów z propolisem (wyciągi, maści) podczas leczenia trudno gojących się ran po operacjach ginekologicznych i położniczych. Duże osiągnięcia w tej dziedzinie należą do polskich klinicystów, szczególnie w leczeniu stanów po cięciach cesarskich i bocznych nacięciach krocza, jak i po elektrokoagulacji i khokonizacji.

Ocena toksykologiczna

Ocena toksykologiczna preparatów stosowanych miejscowo opiera się zwykle na testach dotyczących działania pierwotnie drażniącego i dotyczących wywoływania alergii kontaktowej typu późnego. Polskie badania wskazują^ że propolis w postaci kremu nie działa drażniąco i nie wywołuje stanu zapalnego skóry, a także nie wywołuje odczynu toksyczno-alergicznego o charakterze nadwrażliwości typu późnego u świnek morskich. Działania pierwotnie drażniącego u królików po zastosowaniu propolisu w postaci maści nie stwierdzili także lekarze francuscy.

Natomiast badacze niemieccy oceniając większą liczbę próbek propolisu zauważyli, że niektóre z nich działają drażniąco na skórę świnek morskich. Za główną substancję wywołującą stany zapalne uznano ester alkoholu 1,1-dimetyloallilowego i kwasu kawowego. Również autor niniejszego opracowania stwierdził działanie zapalne nielicznych próbek propolisu, które towarzyszyło testowi karageninowemu u szczurów.

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl